13.8.13

Σαν σήμερα...39 χρόνια...




έσκυψα πάνω στο σώμα σου
γη που με γέννησες
τα χνάρια μου να βρω
να οριοθετήσω τη ζωή μου
...................
ψαχούλεψα αποτυπώματα παλιά
των πάππων και προπάππων μου
και πιο πίσω ακόμα
μα δικά μου δεν βρήκα   πουθενά...
..........................
μια μέρα σαν κι αυτή θαρρώ
ήταν η τελευταία...και τρέχοντας
ξεχάστηκα έστω και το όνειρο
μαζί μου να το πάρω...


Είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι για μένα...εδώ που τα λέμε τα καλοκαίρια μου είχαν πάντα μια πικρή γεύση...Έχει ο Θεός όμως...να ξέρετε πως πολλές φορές μου κρατήσατε παρέα κάτι ατέλειωτα βράδια και ας μην είχα διάθεση να σχολιάσω.Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ.
Ελπίζω πως περνάτε καλά και παίρνετε δυνάμεις...δεν χρειάζονται πολλά και είμαι σίγουρη πως το ξέρετε! Να έχουμε την υγεία μας πάνω από όλα...τους αγαπημένους μας...τους φίλους μας...ένα χαμόγελο...μια αγκαλιά...μια μπύρα στην υγεία σας...
Έχουμε ακόμα καλοκαίρι μπροστά μας και η αλήθεια να λέγεται υπάρχει η θάλασσα...ένας έρωτας μεγάλος...Όταν έχω χρόνο (πάντα πολύ πρωινές ώρες)πηγαίνω να  ξεπλύνω τις σκόνες μου...μέσα έξω...θα ήθελα να ήταν εδώ...(στην κατεχόμενη πόλη μου την Αμμόχωστο)


ναι εκεί αριστερά κάτω από τα λουλούδια...μα δεν είναι...
Τότε ώρες ατέλειωτες...καθημερινά 8-5 ...κόντευα να βγάλω λέπια!
Τι παράξενο αλήθεια...14 χρόνια μόνο όλα τα υπόλοιπα αλλού...μα τίποτα σαν το εκεί...
Πολλές φορές παρηγοριέμαι...σκέφτομαι...δεν μπορεί λίγη από την αλμύρα της θα υπάρχει κι εδώ! Χαιρετώ και φιλώ σας όλους
και τον κάθε ένα ξεχωριστά!