Η Συνάντηση...

Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός...

και αφού έρχεται ας προετοιμαστούμε να Τον υποδεχθούμε...
περιμένει αυτή την συνάντηση από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου...

Εύχομαι σε όλους και στον κάθε ένα ξεχωριστά
καλή προετοιμασία για Την συνάντηση...
όπως θέλει και όπου θέλει...
γι Αυτόν δεν έχει σημασία φτάνει να θελήσουμε!

Στο Γιάννη που δεν γνώρισα...

...κι "ακούστηκε" ο πόνος υπόκωφα
έρποντας θαρρείς από τα έγκατα της γης
λυγαν τα δέντρα
κρύβεται ο ήλιος
γονατίζει το εντός του κάθε ενός
ακόμα κι αυτός ο μισητός λουφάζει
...............................
ο πόνος της μάνας που χάνει το παιδί της
δεν έχει απέναντι...
δεν υπάρχει συγκρίσιμο απέναντι
........................................
ένας πόνος βουβός απλώνεται παντού
ποτίζει τους τοίχους του Νοσοκομείου
περνα από τις χαραμάδες...
κι ο άνεμος ξεσηκώνεται...
...............................
ποσο έχει ο μήνας;
ρωτά η Mάνα ...
.................................
ένα μανιασμένος αέρας και μια σκοτοδίνη απλώνεται
ούτε πως είναι Απρίλης...10 του Απρίλη...
..........................................
καταγράφτηκε πια στο μέσα της Μάνας
πως ο Απρίλης είναι μηνας σκοτεινός!
...........................................

οι γνωριμίες που γίνονται μέσα στα Νοσοκομεία
είναι εκτος χρόνου ...γιατί ο χρόνος εκεί μέσα μετρα αλλιώς...
έχω αρκετές τέτοιες να μετρήσω στην πορεία της ζωής μου...
πολλές από αυτές κράτησαν μέχρι τα τώρα
και άλλες καινούργιες προσθέτονται...
Το Γιάννη δεν τον γνώρισα...γνώρισα όλους τους άλλους και τους αγάπησα...
μια οικογένεια πολύ δεμένη
Η Μάνα μαζί μας στο ίδιο δωμάτιο και ο Γιάννης πάλευε  στον αποκάτω όροφο...