£@^%$#%!!!!!!!!!!

είμαι που λέτε στο Νοσοκομείο...περιμένω να έρθει ο γιατρός που είχαμε ραντεβού αλλά προέκυψε κάτι επείγον...E! κάθομαι εκεί τι να κάνω...βλέπω δεξιά αριστερά...κόσμος πάει έρχεται...άρρωστοι...συγγενείς...γιατροί...ξεχωρίζω μια γιαγιά που περιμένει κι αυτή...έρχεται η γιατρίνα της...
-Δεν σε ξέχασα ε;
-όχι κοπέλα μου το ξέρω
-μου έτυχαν δυο επείγοντα περιστατικά
-ναι κοπέλα μου ξέρω
-λοιπόν θα πας τώρα απέναντι (και της δίνει κάμποση χαρτούρα) αυτό θα σου το σφραγίσουν εδώ...βλέπεις;
-..........
-θα το φέρεις μετά στο πρώτο όροφο εκεί που πήγες χθες και θα σου υπογράψουν
-..........
-αυτό θα το πας....
-........
-αφού τελειώσεις...
-........
-ένταξη γιαγιά;...
-.......
-την επόμενη Πέμπτη πριν από τις 10 να είσαι εδώ
-.......

το προσέξατε φαντάζομαι ότι η γιαγιά μετά τα δυο κοπέλα μου που είπε...μούγκα στη στρούγκα...αφού και γω
προσπαθώντας να καταγράψω τι έλεγε η γιατρίνα στο τρίτο χαρτί είχα χάσει ήδη την μπάλα...
Τώρα να πιστέψω ότι η γιαγιά ντε και καλά τα κατάλαβε;....
Μα ρε άνθρωποι πάτε καλά ρε αν είχε τις δυνάμεις να τα κάνει όλα αυτά δε θα ήταν εκεί...θα την είχα πάρει για αμυντικό η Ανόρθωση μάνα μου (συγγνώμη αλλά άλλη ποδοσφαιρική ομάδα δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω...θα με φαΐ ο γιος μου)Ήθελα να ξερα ρε ποιος εγκέφαλος σκέφτεται αυτά τα σχέδια το &%¤#@o μου μέσα...
Είμαι περίεργη να δω τι ήθελε να κάνει η γιαγιά...
να της μεταβιβάσουν άραγε το Νοσοκομείο;

Η Μύκονος της αμαρτίας!!!!

ΧΑ! ο τίτλος παραπλανητικός...
είπα να μαζέψω τουλάχιστο αυτούς που μείνανε!!!!...
γιατί εγώ τέτοια Μύκονο δεν έχω γνωρίσει...
εγώ γνώρισα μια ευλογημένη Μύκονο!
Μια Μύκονο που πάσχιζε με τους αέρηδες της
να δροσίσει ανθρώπους  που προσπαθούν να χτίσουν τη ζωή τους όμορφα...
να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με εικόνες
και παραστάσεις μια πραγματικής ζωής...μιας ζωής ζηλευτής...
μακριά από εκκωφαντικά καλέσματα και ...δηθενιες
Έφτασα ένα απόγευμα εκεί περιμένοντας να πιω ένα καφέ
εκεί κάπου κοντά στο λιμάνι...
να πω δυο κουβέντες με έναν άνθρωπο που δεν γνώριζα
αλλά που για ένα παράξενο τρόπο μου ήταν οικείος
ένα τηλεφώνημα πριν κατέβω από το καράβι...
-σε πειράζει να πάμε στο σπίτι για καφέ;
θα έχει ζέστη στη χώρα...
αλλά πάλι σκέφτομαι μήπως δε θα προλάβεις να δεις τίποτε...

Από μικρή ποτέ δε με ενδιέφεραν οι τόποι
αλλά πάντα οι άνθρωποι...ούτε και τα ταξίδια
ιδιαίτερα αγάπησα...εκτός και αν είχαν προορισμό
(όπου προορισμό βλέπε Άνθρωπος)

Έφτασε που λέτε στο λιμάνι...η margo...μέσα στη ζέστη...
με ένα χαμόγελο σαν αυτό που ανταλλάσσουν οι φίλοι όταν ανταμώνουν...
Το πόσο όμορφο ήταν το σπίτι...το τι θέα καταπληκτική είχε...
το τι φάγαμε και ήπιαμε (ξεκινήσαμε με καφέδες κολοκυθόπιτα,γλυκό,παγωτό
 και καταλήξαμε σε λουκάνικα και μπύρες
 - όλα από τα χεράκια της με υλικά παραγωγής τους...
ε! όχι και οι μπύρες!)...δεν έχει και τόση σημασία...
σημασία είχε το τι μοιραστήκαμε...τι πήρα μαζί μου φεύγοντας...
πήρα τις πραγματικές μυρωδιές του νησιού
(όχι αυτές που πλασάρονται)...ρίγανη...δυόσμο...λεβάντα...

Γνώρισα Ανθρώπους που συνειδητά άφησαν τη πρωτεύουσα
και τις δουλειές τους προσπαθώντας να δώσουν το καλύτερο
στην οικογένεια τους...να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μέσα στην "ομορφιά"...

margo οικογένεια σας ευχαριστούμε για τη Μύκονο που μας χαρίσατε...

ΥΓ 1
margo αλίμονο μας όταν το κοριτσάκι μου (η βαφτιστήρα μου που την είχα πάρει μαζί μου και που δεν ξεκολλούσε με τίποτα...κοντέψαμε να χάσουμε το καράβι)αρχίσει να θέλει διακοπές στη Μύκονο...θα μας στραβοκοιτάζουν όλοι!!!ΧΑ!

ΥΓ 2
να βάζω links δεν ξέρω λέμε γι αυτό πάτε εδώ :
http://margo-k.blogspot.gr/