Η γιαγιά Ελεγκού...έφυγε...
άλλη μια γιαγιά/μάνα...έφυγε...
τελευταία λόγια προς τον εγγονό της...
-Εν να πάμε στο χωρκο μας γιε μου;
-Εν να πάμε στο χωρκο μας γιε μου;
Ναι γιαγιά/μάνα Ελεγκού,Άννα,Ελένη,Ειρήνη,Πολού,Ελένη,...
και τόσες άλλες...τώρα μπορείτε να πάτε...
Ναι πατέρα/παππού Δημήτρη,Σάββα,Πέτρο,Μιχάλη...
και τόσοι άλλοι...τώρα μπορείτε να πάτε...
Ελεύθεροι και ελεύθερα...τώρα μπορείτε να πάτε...
πάτε να βρείτε τα νιάτα σας που χάθηκαν
τη ζωή σας που σκόρπισε...
τους φίλους σας που χάσετε...
τα γέλια σας που στοίχειωσαν...
στα χώματα τούτα που έγιναν τώρα πιο δικά μας
γιατί στους διάσπαρτους τάφους που άνοιξαν
και λίπαναν...και μύραναν...οι άλλοι...
με των παιδιών σας τα κορμιά...
και πότισαν με των παιδιών σας το αίμα..
πιότερο δικά σας/μας έγιναν...
αυτοί που με το θάνατο τους Αθάνατοι εγιναν
σας περιμένουν...
ύπνους ανονείρευτους τώρα...ελεύθερους θα κάνατε
ο διωγμός κι ο κατατρεγμός τελειώσαν...
βόλτες τώρα στις γειτονιές σας/μας...
το γιασεμί...το αγιόκλημα...οδηγός σας/μας
ελεύθεροι τώρα με στρατιές Αγγέλων
να σας βοηθούν...να θυμιατίσετε...
τους τόσους τάφους...λάκκους...τρύπες..
τον τόσων αφανών...αγνώστων Αγίων...
που τα κόκαλα θρυμματίστηκαν...
βασανίστηκαν...οι σάρκες κάηκαν...
Φεύγουν οι πάπποι μας και οι γονιοί μας
για μας τους πρόσφυγες αυτοί είναι οι ρίζες μας
φεύγουν αυτοί...κόβονται σιγά σιγά και οι ρίζες...
.............................................................
τούτος ο καημός που σέρνεται χρόνια τώρα
πάνω στα χώματα... μες τες ψυχές τους/μας...
τούτη πεθυμιά που κατάφαε τη χαρά τους/μας
.................................................................
μια στάλα γης που αναπαμό δεν βρίσκει...
